Zelfs voor de Oceanenconferentie van de Verenigde Naties begin juni van dit jaar, waren wij reeds op de hoogte van de vernietiging die plastiek aanricht in de oceanen. Miljarden stukken plastiek drijven op de oceanen en hun effect is langzamerhand wel bekend: zeedieren slikken ze in of raken erin verstrikt en sterven een pijnlijke dood. Anderzijds weten we nog altijd weinig over de kleinste stukjes, de zogeheten microplastics. Onderzoekers bij EMPA (het Zwitsers federale lab voor het testen en onderzoeken van materiaal) hebben bekeken hoe microplastics gevormd worden en waar ze vandaan komen.
De aanwezigheid van microplastics in ons afvalwater komt hoofdzakelijk van twee bronnen. Ten eerste bevatten heel wat cosmeticaproducten zoals tandpasta, crèmes, douchegels en peelings minuscule deeltjes plastiek om een mechanisch reinigingseffect te bekomen. Ten tweede komen microplastics uit het wasproces van kleding die polymeren bevat. Op die manier komen ze via afvalwater in ons milieu. Veel onderzoekers die zich tot nu toe bezig hielden met nanodeeltjes hebben hun blik nu ook gericht op microplastics. Onder hen Bernd Nowack, Edgar Hernandez en Denise Mitrano van de “Technology and Society” afdeling van EMPA. Op basis van hun onderzoek naar nanodeeltjes hebben de drie professoren onlangs een eerste kwantitatieve studie uitgebracht naar het vrijkomen van microvezels tijdens het wassen van polyester textiel in het vaktijdschrift “Environmental Science and Technology”. In deze studie onderzochten de wetenschappers op welke manier wasmiddelen, water-temperatuur en het aantal wasbeurten (en de lengte ervan) een invloed hebben op het vrijkomen van microvezels. Tot op vandaag is deze studie de meest nauwgezette en systematische die ooit is uitgevoerd voor dat onderwerp. En dit heeft betrekking zowel op de hoeveelheid parameters die genoteerd werden als op de beschrijving van de vezels die losgekomen zijn naar aantallen en lengte. Nowak en zijn collega’s kwamen tot de vaststelling dat de hoeveelheid vezels ongeveer dezelfde was bij vijf verschillende wasprogramma’s, maar dat wasmiddelen en detergenten het aantal losse microvezels duidelijk verhoogden in vergelijking met gewoon water. De wastemperatuur speelt geen beduidende rol voor het aantal microvezels die het team later in het afvalwater vond. En merkwaardig genoeg geldt dat ook voor de duur van de wascycli. “Ook voor ons was dat zeer verbazend” zegt Bernd Nowak. Hij ging er ook van uit dat hij de algemeen gangbare hypothese zou bevestigen dat hoe langer een wasbeurt duurt, hoe meer vezels er vrij komen. “Eerst dachten wij dat microvezels losten tijdens het wassen, maar dan zouden langere wascycli meer vezels genereren en dat is niet het geval.” De onderzoeker doet een stoutmoedige bekentenis: “Spijtig genoeg betekent dit, dat we nog niet juist weten waarom de vezels lossen.” Een goede basis voor verdere onderzoeken, en die zijn reeds gepland. In samenwerking met zijn collega Manfred Heuberger is een onderzoek naar het ontstaan van microvezels tijdens het wassen reeds gestart. Deze nieuwe studie zal systematisch de verschillende textiele materialen analyseren om klaarheid te scheppen over het ontstaan van microvezels in de wasmachines.
Bron: http://www.empa.ch
Train for Textile Care 